Merhabalar,
Hepimizin merak ettiği bir sürü şey var work and travel ile ilgili, açıkçası ben kafamda yüzlerce soruyla başlamıştım sürece. Burada kendi sürecimden bahsederek belki aklınızda olan bir iki soruyu cevaplayabilmeyi umuyorum.
Bence work and travel’ın ilk önemli adımı buradan giderken işinizi bulacak firmayı iyi seçmek. İlk kayıt olduğu şirket tarafından kandırılmış biri olarak söylüyorum ki, Nisan ayı sonunda farklı bir şirkete kaydolarak son anda iş buldum. Sonlara kaldıkça gerilen arkadaşlarım, şirketlerinizle mutlaka sürekli iletişim halinde olmanızı öneririm. Zira zaten yapmaları gereken sizlere bu ilgiyi göstermek.
İş seçimi de biraz önemli tabi. Ne istediğinizi bilerek karşınızdaki work and travel şirketiyle konuşmalısınız. Size önerilen işin bölgesini, çevresinde yapabileceklerinizi, ulaşımını veya sizi rahatsız edecek herhangi bir şeyi sormadan körü körüne kabul etmeyin. Tabii ki her şey yolunda yine gitmeyebilir. Ama sonuçta gittiğiniz yerden mutlu olup olmamak biraz da sizin elinizde gitmeden yapacağınız araştırmayla. Bir işi reddettiğinizde işşiz kalacaksınız diye düşünmeyin şirketlerin ellerinde yüzlerce iş oluyor illa bir tanesi kafanıza yatacaktır.
Work and Travel Vizesi
Gelelim vize görüşmesine, konsolosluk yapı gereği zaten gergin bir ortamın olduğu bir yer. Herkes gergin içeride ve mutlaka herkesin her şey hakkında bir yorumu olan bir ortam 
Ama açıkçası 45 saniye gibi bir sürede vize alan bir insan olarak korkulacak bir şey olduğunu düşünmüyorum. Her sene gruplarda olan çinli hanımefendi vize vermiyor, gözlüklü bey çok soru soruyorlara inanmayın. Kendinizden emin güler yüzlü olduğunuz sürece vize görüşmesi çok çok kolay atlatılan bir kısım. Korkmayın gülümseyin!
Vizeyi aldık mı? Geri kalan her şey çok güzel oluyor zaten. Vizeden sonrası benim için tam bir bavul hazırlama telaşıydı. Mutlaka ama mutlaka gideceğiniz yerin o dönemki iklimine bakarak hareket edin. Ben alışveriş yaparım diye düşündüğüm için bir tanesinin yarısı boş yada kullandıktan sonra atılabilecek şeylerle dolu olacak şekilde iki bavulla gitmiştim. Nitekim iki bavulum da dolu geldim.
İşverenimiz bizi Washington DC havaalanından alacağını söylediği için biletlerimizi o şekilde aldık. Bilmediğim bi ülkeye saatlerce uçakla yolculuk etmek benim için farklı bir deneyimdi. Uçuş sırasında tesadüfen uçakta ben ve arkadaşlarımdan başka sadece iki tane Türk vardı, böyle olunca hosteslerle sohbet ilerledi tabi. En son ‘acıktık biiz’ diye mutfağa gittiğimizi bilirim. Yolculuğun uyumadığımız kısımları hep arka tarafta onlarla sohbet ederek geçti hatta.
Yazının 2. bölümü Orada İyi Bir Arkadaşınız Olsun Mutlaka başlığı ile yayınlandı, okumaya devam edebilirsiniz.
Begün Narin